Μια έκθεση για τη Διαφορετικότητα

Από τη Δανάη, μαθήτρια 3ης Δημοτικού

*αναδημοσιεύεται με την άδεια της υπέροχης θείας της, Χριστίνας Γ.

Το πολύχρωμο λιβάδι

Ήταν μια ανοιξιάτικη και ηλιόλουστη μέρα όταν φύτρωσα στο λιβάδι.

Κοίταξα γύρω μου και τι να δω; Πολλές άσπρες μαργαρίτες! Ήταν πανέμορφες! Αλλά η κάθε μια με υποδέχτηκε με διαφορετικό τρόπο.

Άλλες με κοιτούσαν με περιέργεια αφού δεν είχαν ξαναδεί τέτοιο λουλούδι σαν κι εμένα, άλλες με θαυμασμό γιατί έδειχνα ξεχωριστή, ευγενική και όμορφη! Ενώ άλλες με κοίταζαν με θυμό και μου γύριζαν την πλάτη γιατί δεν με ήθελαν στο λιβάδι τους.

-Αυτή είναι κατακόκκινη κι εμείς είμαστε άσπρες, φώναξε μια ακατάδεχτη μαργαρίτα που από την αρχή με κοιτούσε με θυμό. Το κοτσάνι της είναι όλο μυτερά αγκάθια που θα μας τρυπήσουν, τα φύλλα της έχουν διαφορετικό χρώμα. Ενώ η καρδιά της είναι σαν την πίσσα! Δεν θέλω ένα λουλούδι με τόσες άσχημες διαφορές να είναι στο λιβάδι μας! Θα μας κοροιδεύουν!

-Αυτό που λες δεν είναι σωστό,είπε μια άλλη μαργαρίτα,η γιαγιά-Μαργαριτένια. Ο παππούς σας που είχε πολλούς φίλους μου έλεγε ότι σε μερικά λιβάδια υπάρχουν μαργαρίτες και παπαρούνες μαζί. Αυτός και οι φίλοι του περνούσαν πάρα πολύ ωραία!! Έτσι κι αλλιώς οι παπαρούνες είναι λουλούδια σαν κι εμάς. Γι' αυτό λέω να την αφήσουμε να μείνει μαζί μας. Δεν θα κάνει κανένα κακό.

-Τι λες; έκανε θυμωμένα μια άλλη μαργαρίτα. Αν δίπλα σ' αυτή την παπαρούνα ξεφυτρώσει κι άλλη και κάνουν παπαρουνάκια τότε τα μαργαριτάκια μου θα παίζουν μαζί τους κι εγώ δεν θέλω να παίζουν με διαφορετικά λουλούδια!

-Αφού διαφέρει από εμάς. Πως μπορούμε να ταιριάξουμε;

-Εμείς οι μαργαρίτες έχουμε κι εμείς διαφορές παρόλο που είμαστε το ίδιο είδος λουλουδιού. Έχουμε διαφορές και στις γνώμες μας είπε η Μαργαρίτα-Ρίτα.

Έτσι άρχισαν να μετρούν τα φύλλα τους,τις ρίζες τους και τα πέταλα τους. Κατάλαβαν πως είχαν πολλές διαφορές μεταξύ τους.

Απο τότε οι μαργαρίτες με δέχτηκαν στο λιβάδι. Είδαν πως ούτε τον ήλιο τους έπαιρνα ούτε το φαγητό. Κατάλαβαν πως αν και είμαστε διαφορετικοί μπορεί να ταιριάξουμε με τους άλλους.

Λουλούδια είμαστε όλες!!

Μάλιστα είχα ακούσει τους ανθρώπους πως τώρα που το λιβάδι ήταν ασπρόκόκκινο τους άρεσε περισσότερο. Μάλιστα τώρα πηγαίνουν με τα παιδιά τους να παίζουν στο λιβάδι. Ήταν όλοι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.

Με τον καιρό φύτρωναν νέα λουλούδια.

Οι μαργαρίτες τα έβλεπαν και τα θαύμαζαν! Το λιβάδι ήταν γεμάτο από πολύχρωμα λουλούδια και έμοιαζε σαν ένα ουράνιο τόξο!!

Αυτό άρεσε πολύ  στους ανθρώπους και περισσότερο στα παιδιά. Έρχονταν συχνά κι έπαιζαν! Ήταν όλα χαρούμενα,ευτυχισμένα κι ενθουσιασμένα!!

Αυτή ήταν η ιστορία μου παιδιά μου!

Κι αν δείτε ένα λουλούδι να κοροιδεύει ένα διαφορετικό πείτε ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί και πως αφού είμαστε διαφορετικοί σχηματίζουμε ένα ουράνιο τόξο!